Kiezen

Kunnen we echt zelf kiezen? Of is kiezen een illusie, het eindresultaat van talloze vaak onbewuste of weinig bewuste invloeden? Als alles in dit heelal onderhevig is aan de ketting van oorzaak en gevolg, ligt onze keuze dan niet op voorhand vast, ook al hebben we er jaren over getwijfeld? Dat is voer voor filosofen. In de kwantumfysica staat het vast dat niet alles oorzaak en gevolg is, daar kennen we Heisenberghs onwaarschijnlijkheidsbeginsel. Maar fysici leggen liefst een lat tussen onze dagdagelijkse wereld en die van het minuscule.

Swat, voor ons telt: kan je keuzes maken? Gaat je dat goed af of is het altijd moeilijk? Heb je steeds het nare gevoel een verkeerde keuze te zullen maken? Of ben je iemand die snel kiest en dan wel ziet wat het resultaat wordt? Misschien kies je liever niet en ga je anderen vragen wat zij zouden doen in dergelijke situatie? Ervaar je zelf kiezen dan niet als een behoefte? Of doe je het omgekeerde: iedereen buiten jouw keuze houden? Of is er een evenwicht tussen beide?

Een artikel in de SA legde uit dat kiezen verbonden is met voelen. Zonder gevoel blijken we niet in staat om keuzes te maken. Laat jij je gevoel bewust meespelen in je keuze? Of teveel: bepaalt een overheersend gevoel snel je keuze? Of is er een evenwicht tussen verstand en gevoel als je je keuze maakt? Mogelijk ervaar je altijd die dualiteit: als je naar je verstand luistert, kies je voor A, maar jouw gevoel zegt je dat je B moet nemen. Wat geeft dan de doorslag? Of is er een harmonie tussen die twee polen?

Is je keuze echt van jou, of heb je het gevoel dat, als het op een beslissing aankomt, je eerder afgaat op het oordeel van een ander? Kan je luisteren naar iemands raad, zonder je te laten imponeren, zodat het uiteindelijk nog steeds jouw keuze blijft? Laat je een belangrijke beslissing liever over aan een authoriteit: vader of moeder, burgemeester, advocaat, wetenschapper, politieker? Geloof je die dan onvoorwaardelijk? Speelt je geweten een rol bij sommige beslissingen? Klein of groot? Is er iemand in je omgeving die je de rol van beslisser in handen hebt geduwd, of iemand bij wie je dat toch probeert?

In hoeverre is je keuze telkens nieuw? Of is die het logische gevolg van je verleden? Heb je vertrouwen in eigen beslissingen? Ben je van mening dat je beslissing altijd goed is, mits doordacht, gewoon omdat het je eigen keuze is? Als het blijkt toch niet zo gelukkig geweest te zijn, dan leer je toch iets bij? We kunnen nooit weten of de andere keuzemogelijkheid beter zou geweest zijn. Misschien fixeer je je nog steeds op datgene wat je niet hebt gekozen? Beschouw je dat sowieso als een gemiste kans? Met andere woorden: heb je het feit aanvaard dat je nu eenmaal keuzes móet maken?

Ga naar de andere pagina's via de links in de tekst of met de knoppen bovenaan. Als je jouw bedenkingen wil toevoegen: