Zelfbeeld

Heb je een vrij juist beeld van je capaciteiten, je gaven of gebreken? Kan je inschatten hoe je bij een ander overkomt?
Maar het zelfbeeld gaat nog verder.

Ben je bewust dat we ons niet bewust zijn van een groot deel van onszelf? Dat ons zelfbeeld daardoor altijd fragmentarisch is, onvolledig? Zijn er dingen waar je je in je leven van bewust geworden bent door je eigen inspanning? Heb je ondervonden hoe moeilijk dat is, maar dat het je uiteindelijk voordeel brengt? Besef je dat jij evengoed als een ander, niet alles onder ogen wenst te zien, datgenen dat je waarneemt in en rond jezelf?

"Beeld" is een zeer relatief iets. Iedereen heeft een verschillend beeld van datgene dat hij waarneemt, en nog het meest als hij naar zichzelf kijkt. Dat vindt zijn oorzaak in de werking van onze hersenen, wij ervaren alles in subjectieve beelden. Omwille van een concreet doel schatten we onszelf in: wat kunnen we en wat kunnen we niet. Doorgaans lopen we steeds met een bepaald beeld van ons: goed of slecht, schoon of lelijk, wat we kunnen en niet kunnen, onze waarden en idealen, capaciteiten en gebreken, deugden en ondeugden, karaktereigenschappen... Durf je jezelf op een juiste manier te beschrijven of poets je je liever wat op? Durf je zaken toe te geven, of omgekeerd voor eigenschappen die je positief vindt, op te komen? Vind je jezelf altijd iets beter dan de anderen, of net iets minder? Kijk je naar de meeste mensen op of kijk je er een beetje op neer? Of zie je hen als gelijke? Of zie je hoe iedereen eigenschappen heeft waar je naar opkijkt en andere waar je jezelf beter in vindt? Durf je het wel toegeven voor jezelf als je op iemand neerkijkt? Ben je je bewust van het verlangen iets meer te zijn dan de ander, boven de massa uitsteken, iets heiliger dan de ander, betrouwbaarder, positiever, begaafder, onbaatzuchtiger, spiritueler?

Hoe meer we in dit beeld blijven, hoe sterker de verborgen kant wordt in ons: de schaduw, het donkere ik, de demon die ons steeds op de hielen zit, wiens hete adem we in onze nek voelen blazen, de tegenpool. Kan jij het opbrengen te proberen iets van je 'verborgen kant' te ontdekken? En aanvaarden dat het er is? Misschien kan je er dan iets aan veranderen, als dat nodig is. Maar besef je dat we nooit perfect zijn, dat ieder zijn zwaktes en sterktes heeft? Kan je soms gewoon lachen met je onhandigheid, fouten, geheimpjes, ongelegen verlangens?

Onze samenleving stimuleert de zelfontdekking niet erg. De hele maatschappij draait eerder rond het beeld, je 'image': niet wie je bent heeft belang, maar het beeld dat je uitdraagt. Mede door de media is de schijn hooggeëerd. Zelfs op het werk wordt menigeen beloond voor zijn schone schijn, in plaats van de concrete verwezenlijkingen. Ook de firma wil immers een mooi beeld hebben! De glitter als norm. Hoe sta jij hier tegenover, hoe is jouw visie? Is jouw image zo ontzettend belangrijk? Misschien verzorg je je image net zoveel als nodig? Of heb je totaal lak aan wat anderen van je denken? Mogelijk maak je jezelf dat wijs omdat je zelfbeeld niet zo gunstig is? Of om je te ontdoen van ongewenste verplichtingen? Heb je geleerd dat je de beste uitstraling hebt als je gewoon jezelf blijft?

© Copyright Johan Framhout 2009