Momenteel legt Johan Framhout zich vooral toe op zijn eigen oeuvre. Na het schilderen olieverf op doek, aquarel, pastel of grafiet is hij overgegaan op het creëren van kunst met behulp van de computer. Hij construeert 3D-kunst en maakt ook handgeschilderde werken op het electronisch tablet. Hij ontwikkelt zowel een figuratief als een abstract oeuvre. Daarbij blijft hij intens bezig met literatuur. Na heel wat gedichten en kortverhalen schreef hij ook romans. Zijn derde roman "Krekeleer" is momenteel nog in ontwikkeling. Samen met zijn vrouw Gerda Abts geeft Johan Framhout voordrachten waarin zijn poëzie wordt vermengd met sprankelende mandolineklanken. De CV van Gerda Abts lees je op www.gevoeligesnaar.be.

Op deze site vind je ook twee voorbeelden van de non-fictiewerken die Johan Framhout schreef. In zijn werk "Over-Stromingen, Geschiedenis van de Moderne Schilderkunst", toont hij oa. aan hoe elke schilder in de periode 1800 tot 1950 schildert in zijn eigen stijl, waardoor verschillende stromingen zich tegelijk verder ontwikkelen samen met schilders die zich niets aantrekken van enige stroming. Er bestaat geen andere chronologische evolutie in de plastische kunst dan die van de persoonlijke vrijheid tot expressie. In Virtueel Museum toont hij ons hoe die trent zich nog steeds verder zet, tegen alle vermeende authoriteiten in, de hier getoonde werken halen zelden onze musea voor hedendaagse kunst. Een tweede voorbeeld van zijn non-fictie is "Spiegelingen, Zoektocht in jezelf", die de psycholisch-filosofische kant toont van Johan Framhout, ontstaan uit zijn studies van oa. C. G. Jung en het jarenlang bestuderen van archetypen in dromen en mythes. Samen met Gerda Abts is Johan Framhout ook nog actief met relaxatiesessies dmv. boventoonzingen en diverse daartoe geschikte instrumenten.

Op de pagina blog worden alle nieuwe creaties van JF getoond.

(...) Maar aan de andere kant vertoont dit werk ook geen spoor van berekening, van op voorhand bedachte motieven of elementen die met bijna meetkundige precisie door de kunstenaar werden uitgewerkt. Geen vooraf bedacht concept dus, eerder een reeks beelden die uit het onderbewuste van de kunstenaar naar de oppervlakte komen en samenvloeien op het doek, dikwijls tot zijn eigen verbazing en vervoering, want dat is natuurlijk het prerogatief van de kunstenaar: terwijl wij onze dromen enkel in onze slaap zien, kan hij ze overbrengen naar deze wereld, een confrontatie van realiteit en surrealiteit, een symbolische weergave van zijn verborgen gezicht waarin - wie weet - wij als toeschouwer misschien trekken van onszelf herkennen.

Uit de voordracht van de schrijver Jo Claes over het werk van Johan Framhout op de vernissage van zijn tentoonstelling "Het verborgen Gezicht" te Leuven.