Foto's van Barcelona 2013

Deel 2 - Sagrada Familia & Palau de la Musica

Ingang Sagrada Familia. Oudste gevel, nog door Gaudi zelf gebouwd.
Links en rechts de nieuwe aanbouw. Gaudi voorzag drie dergelijke ingangen (voorgevels),
met elk vier torens die de twaalf apostelen voorstelden. De eerste voorgevel was die van de geboorte van Jezus.

 

Zicht vanaf de Avenu de Gaudi, het middenstuk is in aanbouw
(voor het totale concept: zie onderaan volgende pagina)

 

 

Gaudi bouwde een echte boom in, de levensboom voorstellend. Daarop zitten stenen
witte duiven, vertegenwoordigers van de Heilige Geest.

 

Een paar nieuwe beelden tussen de oude

 

De beelden aan de andere ingang (waarvan de vier torens inmiddels eveneens af zijn), zijn van heel andere aard.
Zij werden gemaakt door de beeldhouwer Josep Maria Subirachs. Dit is de voorgevel van de passie.
(Aan de zuidkant dient een derde te komen, de voorgevel van de glorie.)

 

 

Het land noch de stad hadden en hebben enige interesse in het bouwwerk,
het wordt privaat gefinancieerd, en dat is de reden waarom het toegangstiket hoog geprijsd is.
Het einde van het bouwwerk wordt voorzien in 2020, wanneer het intussen niet is vernietigd.
Nu nog wordt het bouwwerk bedreigd door de aanleg van tgv-tunnels dwars door de
negentiende-eeuwse fundamenten. De massala protesten hebben totnogtoe geen enkel effect.

 

De beklimming van de torens (de afdaling, een lift brengt je naarboven), zicht op het nieuwe zakencentrum, dicht bij de zee

 

De beklimming van de torens van de Sagrada Familia: zicht op de Avenu de Gaudi,
eindigend op het Hospital de Santa Creu i Sant Pau

 

Zicht op de Sagrada Familia, vanaf de Avenu de Gaudi, met een sculptuur en de typische lantaarns.

 

De Sagrada Familia, het nieuwe interieur, recent zonder enige stelling of kraan!
Wel in het geluid van de Catalaanse drilborenfanfare, die overigens bijna overal
aanwezig was waar we een bezoek brachten.

 

Interieur van de Sagrada Familia, met de typische zuilen die onderaan govend
zijn van omtrek en geleidelijk overgaan naar meerdere scherpe ribben.
Die monden dan uit in een knoop waar een vertakking begint.

 

 

Interieur van de Sagrada Familia: hoofdbeuk en dwarsbeuk, met de symbolen van de vier evangelisten.
Gaudi wou dat zijn bouwwerk een kathedraal werd, maar de geestelijkheid was niet geïnteresseerd.
Het argument was dat zijn bouwsel te excentriek was, de echte reden was dat het geen initiatief was van de Kerk,
en niet gesteund door de authoriteiten.

 

Interieur van de Sagrada Familia: de verschillende kleurencombinaties
van de brandglasramen doen de ruimte in vele tinten baden,
waarbij de oppervlaktes sober werden gehouden.

 

Interieur van de Sagrada Familia. Schitterend is de grote lichtopening (rechts boven)
waar het licht binnenvalt op vele gouden, parabolische lijntjes

 

Interieur van de Sagrada Familia. De vertakkingen van de zuilen
geven het geheel het uitzicht van een stenen bos.

 

Interieur van de Sagrada Familia: de verschillende kleuren van de brandglasramen
weerspiegelen in de pijpen van het orgel.

 

Ondergronds had Gaudi een kerk gebouwd, in oude stijl, in 1882 in opdracht van de Broederschap van de heilige Jozef.
Vanaf 1883 deed hij verder met de bouw in een heel persoonlijke stijl.
Rond die crypte is er nu een tentoonstelling over
het concept van het bouwwerk. Zo zou de afgewerkte Sagrada Familia er moeten uitzien.

 

Sagrada Familia: wat Gaudi bouwde tussen 1900 en 1906.
Vanaf 1883 wijdde Gaudi zich hoofdzakelijk aan deze architectuur,
wat hij volhield tot aan zijn dood in 1926. Gaudi werd overreden door een tram.
Een ambulance kwam ter plaatse maar weigerde hem mee te nemen omdat hij erruit zag als een landloper.
Hij bezweek vier dagen later als gevolg van zijn verwondingen.

 

Sagrada Familia: Gaudi's systeem van parabolen

 

Gaudi's gebruik van geometrische lichamen in de Sagrada Familia

 

Sagrada Familia: informatie over de knopen waar de zuilen overgaan in vertakkingen.
Om de druk te kunnen opvangen bracht hij rondom elliptische lichamen aan.
Daar werd dan van afgehouwen wat voor die druk niet noodzakelijk was.

 

De Palau de la Musica Catalana werd ontworpen door de architect Lluis Domènech i Montaner
(van wie ook het hospitaal is, zie p 13)
Dit audiovisueel kunstwerk in glas en keramiek is een schitterend voorbeeld van de
art nouveau (style moderne in Spanje), en staat op de lijst van het Unesco werelderfgoed.
In plaats van de gebruikelijke luster werd gekozen voor een naar binnen komend venster in brandglas,
dat het daglicht in het midden van de zaal brengt.
Bovendien zorgen het glas en de keramiek voor een uitstekende akoestiek.

 

Palau de la Musica Catalana: de achterkant van het concertpodium is bevolkt met muzikanten,
met volksinstrumenten (wereldmuziek) deels in basreliëf en mozaïek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Palau de la Musica Catalana: boven de oude ingang

 

 

 

Palau de la Musica Catalana: Barcelona heeft een opmerkelijke variëteit aan lantaarns en schoorstenen

 

Palau de la Musica Catalana: de nieuwe ingang, een staaltje van goed samengaan van oude en
nieuwe architectuur (in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Picasso-museum, een miskleum)

 

Palau de la Musica Catalana: de buren